देहास माझ्या स्पर्शताना
तू काळजाला ही भिडावे
श्वासात श्वास गुंतताना रे
उरातले चांदणे धन्य व्हावे
बहर माझा नि कहर तुझा
क्षणांनी जराशी धुंद व्हावे
तू बेभान मी व्याकूळ तरी
देहानी जरा किनारा व्हावे
पाकळया तू उलगडताना
तुझा गंध जरा कुंद व्हावा
तू रिक्त कधी, विरक्त कधी
मलाही सृजनाचा पूर यावा
. . . . . . परशुराम सोंडगे,पाटोदा
. . . . 9527460358
देहास माझ्या स्पर्शताना
तू काळजाला ही भिडावे
श्वासात श्वास गुंतताना रे
उरातले चांदणे धन्य व्हावे
बहर माझा नि कहर तुझा
क्षणांनी जराशी धुंद व्हावे
तू बेभान मी व्याकूळ तरी
देहानी जरा किनारा व्हावे
पाकळया तू उलगडताना
तुझा गंध जरा कुंद व्हावा
तू रिक्त कधी, विरक्त कधी
मलाही सृजनाचा पूर यावा
. . . . . . परशुराम सोंडगे,पाटोदा
. . . . 9527460358
तुझे रंग माझ्यात
विरघळून गेलेत
जसे स्वच्छ पाण्यात
अलगद पांगत जावेत
रंग....
आता तुझे रंग कोणते
आणि माझे रंग
कोणते मला कुठं
ओळखता येतात ?
तुझ्यात माझे विरघळलेले रंग
मलाच ओळखता येत नाही
हे तू नुसता पहात हासत
राहिलास..
तुझ्या चेह-यावर पांगत गेलेले
हासण्याचेते चावट रंग
तुला तरी कुठं लपवता आले ?
माझे तुझ्यात मिसळलेले रंग
अलिप्त करावं म्हटलं तर...
ते कुठं शक्य होतं आता.
अख्ख जाळावचं लागेल माझे मला
मी जळून जळून
गेल्यावर उरतील खाली रंग
माझ्या अस्तित्वाचे साक्षीदार...
म्हणून.....
त्याची केव्हाही आठवण आली तरी,
सर्वांगावर सरकन् काटा येतो,
डोक्यावरचा केस न केस उभा रहातो,
आणि थंडीच्या दिवसातही दरदरुन घाम फुटतो,
अंधारलेल्या डोळ्या समोर, नाचतात आकृत्या भेसुर,
जिभेला पडते कोरड आणि काना मधून निघतो धुर,
कित्येकांना याने लाचार बनवले, भिकारी बनवले,
याच्या दहशती मूळे कित्येक पापभिरु दूराचारी झाले,
तो आहेच असा भितीदायक,
आता पर्यंत भेटलेला सर्वात मोठा खलनायक,
मी मी म्हणणा-यांची त्याच्या पुढे टरकायची,
नुसत्या आठवणीने कित्येकांची बोलती बंद व्हायची,
कूणास ठाऊक ?
काय घेण्यासाठी
काय वेचण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही
कूणास ठाऊक ?
काय चापण्यासाठी
काय गिळण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही
कूणास ठाऊक ?
काय टापण्यासाठी
काय हुंगण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही
कूणास ठाऊक ?
काय करण्यासाठी
का नूसतेच खर्चण्यासाठी
या मॉलमध्ये आलोय आम्ही
पाकिटशोध (दिव्यसंग्रह)
