कसेतरी कुठेतरी जगायला पाहिजे
म्हणूनच थोडीतरी प्यायला पाहिजे!
हजारो उठतात या अंतरंगी वेदना,
वेदना विसरायला प्यायला पाहिजे!
हजार प्रश्न लाखो चिंता, हजारो कारणे,
साऱ्यांना एक उत्तर प्यायला पाहिजे!
नकोशी कुणा असते उन्मनी अवस्था
कधीतरी कारणाविना प्यायला पाहिजे!
पडो कुणी प्रेमात, डोळ्यात जावे गुंतुनी..
वारुणीच रमणी आम्हा प्यायला पाहिजे!
वोडका, रम ब्रँडी स्कॉच वा असो व्हिस्कीही,
दर्जा सांभाळून मात्र प्यायला पाहिजे!
घडीभर सुख हे मजबुरी होऊ नये,
तिने नव्हे आपण तिला प्यायला पाहिजे!
-राव पाटील
डिस्क्लेमर : सध्या आम्हाला फावला वेळ भरपूर असल्याने आणि ...... आणि....... आणि......... आणि........हा लेख टाकला आहे.आमच्या लेखात कुठलेही वैचारिक धन नसल्याने, विचारवंतांनी ह्या धाग्याकडे दुर्लक्ष करावे, टवाळांनी, टवाळांसाठी काढलेला हा टवाळ धागा आहे.
चर्चा,काव्य ,तंत्रजगत ,भटकंती व अनेक गोष्टी मिपाकरांना आकर्षीत करत आल्या आहेत.मी ही सभासदत्व मिळाल्या नंतर ह्या सर्व भागांवर भटकायचो.
वाद-प्रतिवादांच्या, समरांत इतरांच्या वादात उगाच तोंड घालण्यात एक वेगळीच झिंग असते.
तर असं की मी (ज्याक), बाबा योगीराज अन डॉक श्रीहास राहतो या थर्ड वर्ल्ड मधल्या अत्यंत म्हणजे अत्यंतच पुढारलेल्या औरंगाबाद नामक शहरात. इथे खानपान अन इंटरमेंट ची ईतकी म्हणजे ईतकी फार-फार ठिकाणं असल्याने सारखं सारखं बाहेरचंच खाऊन घरी काय करता येईल याचा विचार चालला होता, अन तेव्हाच ठरलं, (म्हणजे मी ठरवलं अन बाकीच्यांनी अनुमोदन दिलं). की हो, घरी “वाईन” तयार करायची. सुरुवातीला शिलेदारांना हे जमेल की नाही वाटलं, पण जमेल, करून तर बघू, जमली तर वाईन नाहीतर सरबत, हाकानाका? (चाल : बनी तो बनी नई तो परभनी)
होम ब्र्यूड वाईन तयार करण्याचे ढोबळ मानाने टप्पे
